In alle eerlijkheid zou ik graag je willen horen zeggen; maar dan ook kunnen antwoorden met mijn volle overtuiging, dat ik wel degelijk gelijk heb als in het beginne.
Fluister me dan nogmaals toe met die ingrijpende kijkers van je, niet al die tijd gefocust op je lust zijn geweest.
Of ben ik inderdaad momenteel, van horen en zeggen;
De domme?
Ik heb geen nood aan de bekentenis van de zeepzieder
Maar ik krijg haar toch: de moord op zijn dochter met een diepgevroren moussaka
Is evenwel een verzinsel want ze leeft nog
Deze ochtend heeft ze mij ‘onhandige trut’ genoemd
Toen ik haar strijkijzer in haar moeders terrarium liet vallen.
Het terrarium was leeg
En de moeder lag in de tuin te wachten op de loodgieter
Met een navelput vol vlinderstof
De dochter van de zeepzieder vroeg na het strijkijzerincident:
‘Kun je hier blijven en mijn moeder een artikel over echolalie bij peuters met flaporen voorlezen?’
Maar ik kon niet, ik moest hierheen
Natuurlijk kon ik dat niet zeggen; dat ik dringend naar haar vader moest
Dus loog ik voor een keer met tegenzin: ‘Ik heb beloofd mijn blinde buurvrouw te vergezellen
Naar de zoo. Vooral de toekankreten beuren haar enorm op!’
Toen kon ik het niet laten een toekan te papegaaien, het was een weerzinwekkende imitatie.
De dochter van de zeepzieder nam hartelijk afscheid aan de deur
Ze bedankte me uitvoerig voor de voetbaden
Die ik aan haar zes pedante dwergkinderen zou hebben gegeven
De voetbaden waarvan ze dacht dat ik ze gegeven had
In werkelijkheid had ik twaalf voeten afgehakt.
De zeepzieder boomt maar door
Over die verzonnen dochtermoord met de diepvriesmaaltijd
Om hem de mond te snoeren prijs ik zijn eikel, dat werkt altijd.
Huilen bij de bruiloft,
zwemmen in monopoliegeld,
water, suiker, suikerwater
zoete wraak in eerlijkheid
ik zeg, je zegt
wrang als mijn wereld
niet meer rijmt, niet meer blijft,
zo geschrokken
zonder wijn, zonder tijd,
je zegt, ik zeg
geen geld, geen zorgen,
volmaakt als god en mens
de boekenlegger op je bladzijde
ze vertelt
ik zeg, je zegt,
woorden bewaren
het is echt
je zegt, ik zeg
het is echt
ik zeg, je zegt
je zegt, ik zeg
pak me dan als je kan
het is echt
je zegt, ik zeg
we lopen ermee weg
je zegt, ik zeg
ik zeg, je zegt
je zegt, ik zeg
ja.
hij heeft een stuk of wat vingers
die niet echt meer meewillen
net als zijn geest die weigert
slaaf te zijn van zijn tijd
retorisch talent genoeg
om psychiaters te overtuigen
van zijn eerlijkheid
hij meent niet te kunnen werken
toch hier niet,
zeker zo niet
hij zoekt rust
‘s zomers in een psychiatrisch centrum
en na de eerste vorst
slaat hij zijn vleugels uit,
volgt de vogels
en reist nog verder door
naar zijn geliefde
India,
zijn bron van geluk
velen noemen hem parasiet,
weinigen zien wat hij echt is:
klokkenluider.
Recente reacties