Resultaten voor het trefwoord echo’s

ruilverkaveling – iniduo

een man aan wie ik de weg vroeg
kwam met een voorbeeld
– ongevraagd
nu ben ik nog steeds onbedeeld

het kan raar lopen
langzaam te verdrinken in drijfangst
nog maar eens vragen dan?
de weg die krult is toch het langst

verderop zie ik de anderen dolen
hun adem doet echo’s uithollen
nog overmand door de slaap van gisteren
met hoofden die halsstarrig knikkebollen

ook ik droom wel eens
van hekken en wallen doorzagen
op onbewaakte overgangen
als gedrukte woordwaarden vervagen

en ik ken de naam van het uur niet
betwijfel inderdaad het nut van alweten
ook zij tasten in het duister
laat maar even zweten

nu het hoge woord eruit is
heeft het weinig zin te blijven hopen
en als ik eraan terugdenk
is het al met al raar gelopen

lentissimo – martin m aart de jong

Je zei vandaag, vandaag nog niet
het regent en de wereld ziet er
te mooi uit. Met zacht gebogen
kleuren en een natte huid waar

op de vers geperst lente druipt.
Wacht nu maar af totdat de tijd
in echo’s tussen bergen dreigt
met nachtelijk gedonder totdat

de hemel plots verscheurd wordt
door een flits en vrouwenstemmen
in een nis van eeuwigheid en spijt

je naam vertalen in een kus. Dan zul
je dansen als een Rus. Je zult stom
dronken vragen wie ik was. Dus wacht.

echo’s – hans mellendijk

Want je liet me staan
alleen geen rucht
baarheid de vrucht
baarheid, bepaald
zeker niet verstaan.

Ja, dat soort eigenaardigheden.

En een verloren
land, niet gefaald
voortaan geducht
gezucht en vlucht
over mijn oren.

Ieder zijn eigen narigheden.

Had je me maar
beweerd veracht,
bezweerd verkracht.
Kaminaga,
kam in je haar.

Onvoorspelbaar,
de echo’s uit een ver verleden.

gebroken ramen – marten visser

Muffe reuk nat cement
vermengd met verkoold hout
flarden vitrages gedrapeerd
als levensloze getuigen

Groen slijmend riekend mos
demt de klagende echo’s
tacet, hier waart een
ongevraagde bezoeker

Schubbige pissebedden feesten
met witte maden
brengen de dode rat met rode
neon ogen tot leven

Stuntelig glijdend door de
vette klei van emoties
schud ik de schurftige heremiet
van mijn belaste ziel

laat hem achter dansend
zuipend badend in zwavel
met Lazarus de rusteloze rat
met de neon ogen

lege dag – ellen vedder

een bijna lege dag
verkruimel ik in twittosphere

op zoek naar nog onbekende geniën

ik strooi een spoor van digistenen

in mijn hoofd kloppen zere plekken
echo’s van hoe word ik succesvol
tot hongerende kinderen
tot many things to do

blabla
ik besluit de dag in eigen hand te nemen
stuur mezelf blij naar buiten
neem blije hond mee

we maken opgewekte huppelpasjes
vastbesloten om iedereen te huggen
die we live gaan ontmoeten