Resultaten voor de tag duister

ruilverkaveling – iniduo

een man aan wie ik de weg vroeg kwam met een voorbeeld – ongevraagd nu ben ik nog steeds onbedeeld het kan raar lopen langzaam te verdrinken in drijfangst nog maar eens vragen dan? de weg die krult is toch het langst verderop zie ik de anderen dolen hun adem ... »»»

onderbelicht – iniduo

ik hou van het geknepen licht dat niet alles onthult van de sluier, de nevel, de hunkering die nooit alle wensen vervult ik vervaag ik volg de schemer die ’s ochtends het verlangen naar licht bedekt die ’s avonds zweemt naar de diepte van duisternis bloemen sluit, ogen opent zich ... »»»

uit de diepzee van mijn ziel – b. vogels

Ik weet dat liederen schuilen in mijn aderen. Ze tollen in het duister van de stroom. Tot nu kan ik enkel huilen. Ik wacht nog op het kloppen van de klonters. Het losbarsten van mijn tong. Zonder te bezinnen. Spat open lyrics. Ik sta hier niet voor niks te borrelen. ... »»»

verstekelingen in een fles – sanja simunic

zo, zei vader opgeruimd nu gedragen wij ons als kaaskoppen en gaan naar zeeland met vakantie we zongen van dansen aan zee we groeven een kuil voor een duitser we aten boterhammen met zand we ploegden door het rulle duin zagen de zon achter dishoek ondergaan stonden oog in oog ... »»»

september – b. vogels

het park leunt achterover de vijver lijkt me dichter aan te kijken onze rimpels zichtbaar in het duister van de spiegel groeien schouders naar elkaar een blad drijft voor mijn mond het wordt stil in zoveel diepte

landstreek – c.p. vincentius

’n Dag misdeelt denken in duister, verlaat de controlepost in regen. Links langs het kanaal veredelt een fabriek ’t vet naar behoefte. Menig geroep uit het oeverriet rimpelt schuim op het afvalwater en laat het kolken in zwemslag. Walm zegt de leek op het strand en wijst naar lucht zonder ... »»»

nek – karlheinz myskin

Toen ik mijn nek draaide zag ik in een glimp jouw haar wapperen in het duister. Als in een droom wist ik: Dit is de laatste keer dat ik jouw haar zie dansen. Toen ik mijn nek brak wist ik: Mijn jeugd ligt achter mij. Ik moest je verliezen.

ochtendgebed – harry m.p. van de vijfeijke

Heidens is het, grif geef ik het toe, mijn ochtendgebed. Te duister mijn begin. Traag uit de sluimer zoek ik de verzoening met jouw kruis, beeld mij vormen van aanbidding in. Mijn hand, het eelt nog zacht van een gladgebeden rozenkrans, streelt elke dagbegin profaan mijn blij en droevige geheim. ... »»»

tocht der tochten – jan van heemst

In sneeuw en gure winden reed hij op witte wegen en werd daarna door al zijn vrinden in de adelstand verheven. Het daglicht was van korte duur; de buien als een blinde muur waar hij doorheen moet rammen; hij wist dat hij moest vlammen tot in het laatste uur. Het ... »»»

naissance – joost de jonge

Edelmoedig gesternte in een duister bekken Ik zag ’t vanaf de grond als één van jullie valt Zal er al fonkelend het zieleheil vertrekken Aarde beroert door Phoebus’ kinderen groot in getal Wie verlangt zijn schijnsel het zal hem zacht bedekken Door Inca’s getreden gouden regen zijn vazal Wasdom van ... »»»

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...