drie kilo bleef er
van je over
dubbele beschuitbus
verstrooid in het bos
een wolk steeg op
tussen de stammen
en de wind deed de rest
verstrooid in het bos
in cirkels onder
de drie beuken
in een omhelzing
ben je opgenomen
aarde lucht en vader
je bent weer licht
verstrooid in het bos
Ik fiets en deed dat al
als kind, de melkweg in.
Het carbon wordt met de jaren
schitterlichter. En ik stuur
almeer dichter.
Ik taal naar de dijkentred,
taal naar verhaal.
Er is onderweg wel overal
een schrijflokaal.
Schenkt u mij een
dubbele metafoor,
met slagrijm graag.
Ik doe de rest van het dichtend werk,
de ogen dicht, de voeten stil.
Dan doet de taal melkwegsgewijs
met de woorden wat hij wil.
Ik zal je negeren,
je dubbele naam
uitwissen en uit
vissen gaan
met de korsten
van het brood
voor jou bestemd.
Je schrijft
alsof je niet
praten kan.
Je zegt me niets.
Het is als pissen
in open water.
Je klettert
je straal
erin en denkt
dat goud
jouw aandeel is
in de wereld
Recente reacties