de wakende eenhoorn op de drempel van de slaapkamer
is verdwenen
lakens en hemden blijven nat aan de waslijn
dagelijks doen we de kikkers in de blender
en drinken dapper van de bruine drab
zo slikt de een wanhoop, de andere hoop
alleen slapen met je schoenen aan
biedt warempel nog soelaas
op weg naar een volgende zonsopgang
over de tientallen sinaasappels maar niet gesproken
Het Licht stapte over de drempel van de nacht
Vliet door duistere krochten van ’t verleden
Het verleden had deze voortzetting niet verwacht
Zichtbare speling van een dobberend heden
Een schicht vermeit zich waar hij zijn komst zag voorbereid
Mijn gezicht ’n afstroomsel van spiritualiteit
De geschiedenis in ringen als gestold licht om de aarde
Aardstof een vuurbekken waar jij uitstraalde
met één voet op de plaats
en de andere op het laminaat
zit ze op de drempel
om eindelijk eens te praten
teneinde het zeer en het zuur
achter ons te laten
daar moet ik overheen stappen
Ik verblijf uren aan je blik
kleine stalen dood
kampeer aan je oogopslag
Het sneeuwt als er pauzes worden ingelast
Verrast
door klokslag contact
staan wij een jas
van huid
op de drempel af
(Taaltheaternacht, Emmen)
een monotoon
sonoor neuriënd
koor op de gang
de drempel over
de tocht door
de catacomben
mijn oog valt op
een motvlinder
tegen de lamp
geen weg terug
het is te laat
voor uitvluchten
mijn stem stokt
achter de deur
de zaal op zijn hand
raast de nacht
burgemeester
van rotterdam
romantiek is uit
den boze hier
komt ellende van
het lijf zucht
een laatste sigaret
ik weet niets meer
Recente reacties