Contrapunten verpakt in een spel
dat eerder licht en kleur
dan keurslijf doet vermoeden
net van onderhuidse zenuwdraden
leidend naar oor en oog van
dove en blinde gelovigen
in aanbidding voor wat verondersteld
maar nooit ervaren werd
ontstaan uit onverklaarde genialiteit
breekbare, onzegbare schoonheid
op het vel voelbare resonantie
van een wegstervend slotakkoord.
Er loopt een zoon rond op aarde
die ik nooit heb mogen aanraken,
nooit welkom heb mogen heten op
deze planeet, zoals ik wel met zijn
broertje en alle andere pasgeboren
baby’s in mijn omgeving deed
en ik wil dat iedereen weet dat het
tranen zijn waarmee ik dit schreef,
omdat ik het slabbetje met de
vogels en LOVE in hun midden uit
de panterprintkadoverpakking heb
gehaald en het op heb geborgen voor
de eerstvolgende geboorte, terwijl
de vogels en ik nooit zullen vergeten
voor wie deze liefde was bedoeld.
Op mijn rug denk ik aan kapotte vrienden
Het is lang geleden dat ik ze heb gemist
Waar denk je aan? Vraagt de oude kruisboogschutter
Oud maar niet stram, want in kleermakerszit
Hij wil dat ik vraag waar hij aan denkt.
Ik denk aan mijn vader, zegt hij
Hij verzamelde kurkentrekkers en geweien
Hij at met lange tanden en bad nooit
Bedoel je dat hij nooit een bad nam? vraag ik
Nee, hij bad zelfs niet om de genezing van zijn eerstgeboren zoon.
De grond wordt kouder
Ik vraag me af waar de geweien nu hangen
Als het op sterren aankomt ben ik een analfabeet
De oude kruisboogschutter wijst naar de grote beer en zegt:
Ik heb ze geschonken aan een instelling voor doofstommen
Ze dachten dat herten via hun geweien kunnen horen of er gevaar dreigt.
Een berk applaudisseert
bij het vallen van de nacht,
de opkomst van de dag,
als alles lacht,
en alles lacht,
de wind met plastic zakken danst.
Als iemand ergens voor het eerst
sterft met open ogen.
Aan de top doen populieren
Stevie met piano na. Zonder
toetsen en toch zwierig
maken zij ritmes voor de stad.
En nog een grap.
Zie die iepen giechelen.
Recente reacties