soms sluit ik mijn ogen
om te zien met onvergankelijke blik
de pieken en dalen lossen op,
het beeldkader wordt platter
en de verten komen nabij
ik stem af op mijn geluid
om te verdwalen in tonaliteit
te dolen tussen verbergen en onthullen
langs de randen van het zicht
waar besta je eigenlijk?
Resultaten voor het trefwoord door
De vrouwen hebben ons door.
Een kind beschrijft met pen
het krassen op zijn tafelblad
niemand weet waar hij blijft
als de inkt op is en dat je dat
dan niet terug kunt schrijven
de tand der terreur trotseerde destijds
er hangt een vel op zijn lippen
in vochtig verkleefde vorm
het kind breekt het ene been over het andere
alvorens optioneel een voetstuk te plaatsen
niets staat voor even op een moment
Kijkbuis aan, kijkbuis uit
maandag
19:30 u
22:25 u
dinsdag
19:00 u
23:00 u
woensdag
19:45 u
22:15u
Donderdag
19:35u
22:20u
Vrijdag
18:55u
23:50u
Zaterdag
Zondag
10:15-0:45u
Had ik
misschien
toch beter
Iets met Passie
Of zo
ik ben dood
en kijk je aan
mijn praten
dringt niet tot je door
de tere zoen op je lippen
niet gevoeld
hand in hand dromen
je loopt weg
de tranen in je ogen
sporen mij aan
ik struikel maar
haal je bij
zie je schrijven
en van over je schouder
lees ik mee
de woorden
dringen priemend in mijn ogen
branden zich
als eeuwige imprint
– ik ben dood
en kijk je aan
deze woorden lief
dringen niet meer tot je door
gestorven woorden –
ik voel je hartslag niet
maar je schrijft
dat wat ik vergeten was
ik ga
kom je weer tegen
ooit
leef nog even
Er waren dagen dat je dingen zei om lippen stroop te smeren en begerig vingerlikkend af te druipen om te stellen dat je dat toch maar geflikt had. Vlooiend naar je armband. Goud blonk! in de ochtendmond.
Knijpkreukels in je wang en liefde
voor het oprapen. Daar in de koopgoot
droop je af. Je strooide geld tegen gladheid maar het hielp niets. Voerde een precisiebombardement op kindjes uit in opvang om potentieel misbruik voor te zijn. Het was in ieders belang. Het werd
een witte kerst, een blanco rouwkaart
van totaalbesef. Het jaar keek terug
en hield de adem in. Je kon niet pinnen.
Wij zijn wij zijn wij
zijn wij zijn wij zijn wij zijn
wij zijn wij zijn door.
een man blèrt ratelend door de kamer
vanaf een scherm met rood decor
hysterische mensen lachen op het leer
de gordijnen zijn grijs
op een glazen tafel ligt een boekje over lijnen
van de omslag glimmen porseleinen tanden tegemoet
daar trilt een telefoon langzaam naar de rand
valt op de gegoten vloer met hoogpolige bekleding
– parket is zo passé –
geeft het rillen op en begint nu groen te knipperen
er piept iets in de keuken
nog naschuddend met één oog op het lcd
staat iemand op
schuift vierkante borden vol
die worden leeggegeten zonder proeven
dit is ons museum voor moderne levenskunst
alles is mooi, uiteindelijk
vliegt elke vogel op
al is het maar om op Spitsbergen te broeden,
of wormen te eten op een ander veldje
alles is mooi, eerst
de sleutel in het slot omdraaien,
het licht binnenlaten
en dan door een kier
op de wereld laten vallen;
hier is het, dit is het
Recente reacties