Resultaten voor de tag die

die eindeloze jaren ’80 – berry tunderman

Vrouwen stapten in van die witte laarzen. Dan ook nog met van die franjes. En mannen met zo’n polstas! Alles boette in aan glans Punkrock blies zijn laatste adem. Terwijl de crisis alleen maar toenam. Veel sleazy mainstream cinema. De kou van de dans op de vulkaan. Kwamen we ze ... »»»

de kameleon die niet wilde verkleuren – pallas van huizen

Op het hoekje stond je al te wachten, met zwarte spiegelogen op je voorhoofd, de zon scheen gelukkig nog niet naar binnen. Open deur, neo provo’s, petjes, capuchons, mobieltjes, scooters, brommers en auto’s, ik ken jou, jij kent ons. Amerikaan, drie streepjes voor, eigen boek, soms is soms. Als alles, ... »»»

de problematiek van de postmoderne lilith die zich in universiteitskantoren ophoudt: een discours analyse van nuytsiaanse improvisatie in g (geluk, gekte, grotesk geheim) – tijl nuyts

Zij is hun favoriet, hun stokpaardje, hun pronkstuk schuchtere lippen van oudroze, gedetermineerd, leren jasje lokken opgestoken als suikerspin, ogen als geglazuurde kralen Zij dolt in rozentuinen, waait af en toe langs op de faculteit o en wanneer ze komt langsgewaaid en plots in het atrium staat – gebloesemd, ontbot ... »»»

live and let die – monique methorst

Als de vertrutteling in Nederland nog verder toeneemt, sta ik dan straks op 80 overjarige eigen benen achter een toonbank met een prijs op mijn hoofd… dat begint al voor je zelfs maar geboren wordt, ik hoor ze nog kirren: “Ach, als het maar gezond is!” Is er al een ... »»»

kijk die fiets dief – {{{ïe-e-ïet-e-iët-e-ïet-e-iets}}}

die waarheid toch – martin m aart de jong

Altijd wel iets in petto waar je niet op gerekend had. Het grijs dilemma van de tijd wordt opgeheven met een lentedag. Je stapt de hemel binnen. Neemt een mandje mee. Je rekent af met wat je hebt. Een kilo zonnestralen was je thuis eerst zeer zorgvuldig. Het lekt uit. ... »»»

ook die dag – peter van galen

we ontwaakten pas toen de portieren sloegen de weg liep langs een suizend spoor we zongen met de dingen mee de nieuwe stad sloeg om ons heen en keek wij waren wel bijzonder mooi met al die duizelingen ook die dag ben ik gezond geboren terwijl jij naast me altijd ... »»»

iets triest – yvonne van der haven

Vandaag schrijf ik over niets bijzonders. Er is niets dat om woorden vraagt. Er is niemand die om zinnen verlegen zit te wachten. Niemand behalve ik. En die ander. Die ander die mij zal vinden in woorden die langzaam ver vormen tot triestheid. En bestaan. Het is niets. Niets dat ... »»»

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...