Een kind beschrijft met pen
het krassen op zijn tafelblad
niemand weet waar hij blijft
als de inkt op is en dat je dat
dan niet terug kunt schrijven
de tand der terreur trotseerde destijds
er hangt een vel op zijn lippen
in vochtig verkleefde vorm
het kind breekt het ene been over het andere
alvorens optioneel een voetstuk te plaatsen
niets staat voor even op een moment
zoals een pelikaan
in dorre woestijn
wandelt als een steenuil
te midden van chaos;
er waait een hete wind
rondom de puinhopen
het gebeente gloeit
als een vuurhaard door dorre vlakte
wij Hebben Niets.
niets meer aan
elkaar te zeggen; het
brood knarst onder de tanden
het is niet meer destijds;
jouw land is niet mijn land
zien wij elkaar ooit weer?
ik weet het niet,
ik weet het niet meer.
voor Diana H.
De laatste keer dat ik het voor me zag – een reden, een doel – kan ik niet
meer terughalen.
Ik moet toen nog plannen hebben gehad en opdrachten die uit die
plannen voortvloeiden.
Er zullen destijds nog emoties in het spel zijn geweest bij slagen en falen.
Ik vermoed dat ik meerdere malen een slag sloeg en bepaalde
bloedlichaampjes dansten.
Er waren vast en zeker mallen van dramatiek waarin ik verdween of tegen vocht.
Er was zonder enige twijfel een gelijk of een droom die niemand zag en ik meende
te zien.
Ik kan ook mijn stappen niet meer terughalen, maar ik durf te wedden: ze
gingen gezwind.
En de woorden die ik sprak leken vast op gympen die bezig waren een pad te pletten.
Echt weten doe ik het niet meer, maar ik weet toch dat als ik tegen een muurtje leunde
ik dat toen als de opmaat zag naar een nieuw hoofdstuk naar enigerlei apotheose.
Dat ik dit allemaal meen te weten, is maar aan één ding te wijten: wat toen was is weg.
Als ik nu tegen een muurtje leun, kijk ik naar mijn schoenen en zijn alleen al de veters in
staat om me mezelf in veters te laten verliezen en mij zodoende af te leiden
van de hoofdzaak dat ik al jaren elke hoofdzaak feilloos ontleed en ontken.
Bij ‘gewenst beroep’ bleek je
‘dichter’ te kunnen kiezen
Ik moest meteen denken aan de S5
die ik destijds had weten te versieren
om onder mijn dienstplicht uit te komen
Ik voelde me weer 18!
Recente reacties