een regenboog waait kleuren
over ’t verlaten strand
maar haar gedachten blijven somber
hangen aan de grijze lucht

langs de vloedlijn zoekt ze
de grens van dood en leven
maar vindt er enkel wrakhout
en zeegeslepen glas

ze schudt het losse zand uit
haar verwarde hoofd en likt
zout uit oude wonden

het is herfst nu
herfst in IJmuiden