Terwijl haar oren aan de radio kleven
verbinden de betonnen pijlers hen
van eiland naar eiland
– zo ongeveer moet het voelen –.
Zijn ogen zoeken naar water
wild en hoog opgeschuimde toppen
en hij wijst: hoe grijs kan alles zijn.
Ze weten van elkaar, van niet meer
en steeds minder.
Waar haar geloof ooit in een vloed
van woorden kopje onder ging;
hoe één nauwkeurig geplaatste knal
zoveel kan doen veranderen.
Recente reacties