Ik kan je niet meer lezen
zei de mossel tegen de steen,
je gezicht is te verstrakt en je wezen
is diep weggezonken in je huid.
Gisteren kwam je nog zo heerlijk langs
mijn randjes schuren, sleet je nog
mijn scherpe kantjes, klopte je op mijn rug
om te kijken of ik binnen was.
En nu lijk je me dan zo verlaten
en voor eeuwig in jezelf gekeerd,
mijn lief, mijn steen, mijn ooit
zo gladgesleten zielemaat.
Bij gebrek aan zieners, leiders en profeten
heeft de halve mensheid zichzelf
facebooksgewijs volgers aangemeten.
Als wolken zwaar boven de akkers hangen
de koningen hun kroon verliezen in de strijd
Als angst het wint van een ondragelijk verlangen
dan wordt het tijd
dan wordt het tijd
volgens mij is er
weer ergens op ons halfrond
een groot stuwmeer bij
de tijd voelt
in ieder geval
anders dan gisteren
er huist
een groots
gedicht in mij
dat het daglicht
niet kan verdragen
soms zeg ik tegen hem
wees geen pussy
het is gewoon licht
dan kijkt ie naar mij
alsof ik lucht ben
dat ik geen fuckin clue heb
hoe het voelt te moeten leven
in stille razernij
de laatste tijd
stoor ik hem steeds minder
wetend dat er een dag komen zal
dat hij uitbreekt
als een doodgewaande vlinder
Als God me horen kon
Zou ik zachtjes praten, nee fluisteren- zodat hij- net
als ik- moeite zou moeten doen om hem te horen.
Dan zou ik hem alles vertellen over het verleden
zou hij de wespensteekherinnering op mijn huid,
of de brandnetel die mij prikte- of nog ergere dingen
wegnemen bij mij.
Dan zou er waarschijnlijk, onzichtbaar als lijmoplosser,
een dun laagje plak overblijven.
Wat als je opstaat en zachtjes
uit mijn dromen begint te lopen?
Wat als je opeens uit het dakraam
van de buurman naar buiten kijkt?
Wat als ik je tegenkom
en je duikt voorlangs?
of erger nog, je blijft staan
en lacht de lach van een vreemdeling?
Wat als ik koppig onder mijn oksels kruip
en blijf hangen in de tijd?
Wat als ik op een zondag opeens de zomer mis
als een karatetrap in mijn gezicht?
Wat als jij de zomer begroet
met onverklaarbare martini’s in je handen?
Wat als ik heel hard je naam roep
in het donker tegen stille muren?
Wat dan?
Ik hou ervan om in me gedachtes te verzinken,
maar vandaag, met wat klimwerk voor de boeg,
loop ik hard van stapel: ik ben klaar!
Geef me een hefboom die groot genoeg is
en ik verplaats de wereld voor u.
Ik hou van die zinloosheid.
(Kijk naar het pinksterverhaal van Kees de Kort.
Ik heb geen hekel aan hem het gaat mij meer om anderen
waar hij niet zo’n moeite mee heeft.
Beweert dat hij met baby’s en peuters kan praten.
Over voetbal zegt hij goede dingen.
Hij heeft het over poëzie
en hekelt vooral de traditie daarvan.
Hij heeft het tóch gedaan. Titel:
“Elke dag van de partij.”)
*tic* ieder zingt z’n eigen *tic* eigen *tic* eigen lied
Volgende. ik hou er van. ik hou er van.
Ik ben zo’n twijfelaar dat ik zelfs twijfel
over mn eigen twijfels geeft me zo’n apart gevoel
terwijl mn stam (ik zit in de stamfase) aangevallen werd.
Hoe hard kun jij deze gast van de trap af flikkeren?
Categorie: humor. Vogel is available.
Recente reacties