Resultaten voor het trefwoord cultuur

holland terug naar de middeleeuwen – elize augustinus

Ooit was er een schandpaal in de middeleeuwen.
Ten zesde dagen wederom opgestaan uit den dood.
Nedergedaald in een westerse geciviliseerde cultuur.
Onderbuik gevoelens weer zichtbaar de vrije loop.
Een opgejutte hysterische menigte.
Met rotte eieren gooien.
Lijfstraffen zijn weer in.
Voor een veroordeling reeds schuldig verklaard.

Ooit was Holland een voorbeeldland.
Nu schaam ik me voor ’t laagland.

tussen barbaarsheid en cultuur – elize augustinus

Om ons heen een mysterieus mengsel van
barbaarsheid en cultuur.
Ik zit niet gauw bij de pakken neer.
Met ’t hart naar zonsopgang gekeerd
zing ik graag boven elk soort van wreedheid.
Zo ontsnap ik als een wonder aan de salvo’s van buksen.

Tegenover mijn schrijftafel staat de boekenkast;
Parel van de Zon.
Op de tafel van eikenhout ligt een kogelwerend vest.
Rondom parels cirkelen gewonden vogels vol met stof
en luizen in hun veren.

Nadat men mij de oorlog heeft verklaard
trek ik mijn kogelwerend vest aan.
Zo trek ik ten strijde.
Wie kaatst kan beter geen
losse flodders verwachten.

Collega Rudolf van de lage
Weer-Stand. heeft nog nooit
een kogelwerend vest gedragen.
Hij kreeg panaritium in zijn vingers.
Een vaststaand feit dit chronisch fijt.

Vannacht droomde ik dat ze allemaal
de fijt hadden gekregen.
Niets stond mij nu meer in de weg.
Ik schreef bundels vol met gedichten.
Eén daarvan stond bovenaan in de top tien.

Man kan kein kranken Menschen ohne Liebe heilen.
Vanuit mijn bed kijk ik door het venster naar buiten.
Langzaam wrijf ik de droom uit m’n ogen.
Ik zie hoe de zon opkomt.
De geur van koffie maakt mij pas echt wakker.
Ik loop naar de boekenkast.
En trek voortaan preventief mijn harnas aan.
En nu schieten maar!

het land geloven – frido welker

ik moet inhalen
al die dagen, maanden
vol van waarden
zonder lachen smaal ik
om het niets, ik
sla de trossen uit de bomen
maar drink geen wijn, ik
haal de wind uit tunnels
waar geen mens wordt getest
waar geen techniek meer huist
en de cultuur wegkruipt
met de laatste muizen mee
altijd buiten
grafvelden zijn de plekken waar nog huist
losse botten
binden geen braveriken

toen ik bedacht wat me voor me rende
sloeg ik zelf op de vlucht