Heil! Heil!
Schreeuwden wij allen
tot de wonderlijke architect
 
die ons in allerijl
en in gulheid vervallen
uit het dodendom had opgewekt.
 
Hij was een man bovendien,
dat kon je wel zien,
zijn broek stond op half 7.
 
Hij liet de dromen lopen,
loosde een lummelend verweven
melodietje en is weer weggeslopen.