Tussen de alinea’s van het leven
vallen zinnen als dood zand
Woorden bewegen enkel binnen
de context van levende druppels
waarheid
Veel vocabulaire is hol en
teistert de stilte met geluid
Men poogt de gaten in het bestaan
de gaten in het bestaan te vullen
met het cement van wat men kent
De grammatica van lemen bouwsels
valt uiteen in betekenisloze letters
De lege ruimte die men zaait, geeft
betekenis aan taal, geeft taal
haar betekenis.
Het nadert
De hartslag versnelt
Op het bed verleidelijk gespreid: kleding en tickets
De koffer ritst dicht
Als een avondjurk
Het landt
Al het verworven verwaaid
De haren wapperend
In een buitenlandse lucht
Ik ben uit context
De zon staat anders en zwoel
De koffer, het hotel en het pittige ontbijt verraden
Nieuwe werkelijkheden
Leggen de oude onder een loep
Beduusd, raakt het mij verfrissend
Onder de brandende zon
Het zinkt
Elke keer weer
Fijn zand waait de lucht mistig (Delhi…)
Regen waait schuin en schoon (Noorden Noord-Ierland)
Onweer waait het geluid ver weg (een dal in Duitsland)
Werelds is de taal van handen en voeten
Afstanden verkleinen en vergroten
Met jojoënde blikken, van afstand en aantrekking
Tot nu was ik mezelf ondoordacht
Uit context
(her)Vind ik anderen en mezelf
Het flirten met reizen, zegt dat het weer tijd is…
Recente reacties