Resultaten voor de tag casanova concordantie

dagafsluiting – sunshine tenochtithlan

(De Casanova Concordantie VIII) Hand in hand de één met de ander hand voor hand geen ander ander Arm in arm het rijk gedeeld arm om arm even warm Ik zie het om me heen en verdraag Vouw de handen arm en dicht Niets te voelen is wat mij overeind ... »»»

overwintering – sunshine tenochtithlan

(De Casanova Concordantie VII) “Kom toch maar niet,” zo zei ik haar, daarbij wijzend op waar zij op zon, maar ik mij niet in baden wilde. Het was het wit dat mij deed schrikken, het blanke niets van het nog ongeschreven vers dat zich zou vertellen in mijn dagen, gezeten ... »»»

uit gewoond – sunshine tenochtithlan

(De Casanova Concordantie V) Ik weet niet meer wat vrijheid is. Dagen, zij kuipen, langszij de goot; strengen de tucht van het verbannen; ledigen het zicht op de seizoenen; vergeten het knellen van het door de tijd ~ voorbij het verstellen ~ gewette mes van het geweten in mededogen te ... »»»

verzet – sunshine tenochtithlan

(De Casanova Concordantie VI) Hoeveel lentes nog? Als onze ogen kruisen, wil water breken door de dam; oud en wijs der jaren, zoals alle water is. Maar jij hebt de loop verzet, verwacht dat lente ook deze keer nog zal verjongen: dat wat je toekomt. Je vergeet: regen is rijgen ... »»»

afhechting – sunshine tenochtithlan

(De Casanova Concordantie IV) Als jij, gestrikt op het droge af, naar netten boeten vist; zo hang je nooit aan zee. Als jij, door zwart zaad bezeten, je akkers streven laat; zo raak je niet verstrooid. Als jij, tot bloedens toe gerouwd, onderhuids in roes vervalt; zo blijf je je ... »»»

van de elyseese velden – sunshine tenochtithlan

(De Casanova Concordantie III) Verveling hangt mij aan als melaatsheid een beeld. Ik doe verwoed mijn best een schuld op te bouwen, zodat ik weer terug kan gaan, het geluk uitbesteed. Honger drijft mij naar de rand, met één stap verder ben ik er geweest.

de casanova concordantie – sunshine tenochtithlan

Men verdenkt mij van ongelukkig zijn; met jou, wel te verstaan. Dat is een, op zijn minst, vreemd gaande vaststelling. Ik ben naar geschiktheid ingelijfd, niet anders dan dat jij, op dezelfde basis, maar in afspiegeling daarvan, jouzelf aan mij hebt gebonden. Je hebt me vaak serieus genomen, alsof ik ... »»»

bedenktijd – sunshine tenochtithlan

(De Casanova Concordantie II) Het woelt van warm, gevallen in jouw schoot, schelm de handen daar, een lonken lispelt in je oren; waar wacht je op? Het heit van neerslag, klater weegt de staat, hangt zich om je plassen, een lucht dreigt in je ogen; waar wacht je op? Het ... »»»

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...