met boter op mijn hoofd
glijdt alles beter
kop in het zand
geen strobreed te veel
en wie de pet past
laat hem stuurman zijn
ik staar de kast
vol stoute schoenen
leer om leer gelooid
de zolen afgesleten
aan wandelen had ik
altijd al de pest
vooral met pijpenstelen
X
wie iets zoekt, heeft het meestal
in de hand of op zijn hoofd
een ballpoint, een zonnebril
of boter
We hebben brood gedeeld
in kilometerstanden
Ik hapte jou , jij mij
en boter smeerde vegen
langs de ruitenwissers
We zwaaiden naar twee
dooien, de lach verstopt
in onze handen
Sporen zweet ontnamen
ons het zicht, maar jij
was wijs en likte alle ramen
Je kuste mij komijnekaas
al had ik geen verstand
van mode
Ik had mijn eigen tanden nog
en jij je acculader.
van de doden niets dan goeds…
Waarom hem de hemel in prijzen
Vergeven alles wat er was
Zelfs nu hij dood is
Mag ik hem nog met de vinger wijzen
En net doen of hij er nog was
Ik weet, wij hebben allen schuld
En boter op ons hoofd
En hebben onterecht
In erbarmen en vergiffenis geloofd
Maar waarom worden met de dood
Onze zwakheden verzwegen
Onze fouten tot het niets herleid
En laat men onze lafheid achterwege
Opstaan en koffie geblazen
het brood uit plastic
verdwijnt gesmeerd alweer
in nog dunner plastic omgeven
door het leer van de aktetas
waar ham en boter versmelten
tot de boterham van het
ochtendritueel om na vier uur
terug gevonden te worden, zo
mooi zoemt het raam.
bleke vis
oog wijd open in de kop
staart haar priemend aan
zij legt er snel komkommer op
plots zwaait zijn grote staart
na honderdtachtig graden
stoven midden in een oven
komt deze vis weer boven
zwemt door jus en boter
duikt naar het plafond
spartelt levend rond
vis is erg gezond
Recente reacties