Deze superman schildert slierten woorden als
klanken uit zijn pen rollen toch
klimmen zijn zware dromen in de lianen maar
verder vliegt hij dan Mars
lichtjaar in donkerjaar uit, hij blaast
Deze superman schreeuwt scheurende verlangens als
papieren diepten uit zijn inkt knalt toch
zachtjes aan zijn rode denkbewegingen maar
de liefde huilt het uit
het ritme spreekt in Pluto, niet haast
Je zit bij een zee vol water
je harkt je gedachten
tot een keurig grindpad
geiten lopen door de voortuin
ze strijken neer en stijgen op.
Dat gaat zo een poosje door.
De lucht vult zich met poedersuiker,
je blaast en slaat een deksel dicht.
Bomen raden je naam
je naam vol water
de geiten op het grindpad
je harkt de zee
je gedachten slaan dicht.
De pater blaast
de vlammen hoog.
Alle mannen ontwaken
onder zijn vaste adem.
De oudste jongen
trekt zijn bek open
en hij is gezien.
Nauwelijks waarneembare coulissen
verraden de zachtheid
van buutvrij,
het opgelucht ademhalen
tegen een muur,
een omgevallen boom.
Recente reacties