het zijn sluiers die het ledige verhullen
antipoden van aards gewicht
tevens niemands bezit
longen, die hun rusteloos zwijgen met adem vullen
knoestig, sierlijk licht
loodgrijs, smetteloos wit
kwelgeesten van ruimte en tijd
eensgezind waarheen ze ook gaan
zij laten ginds licht gloren
ontsnappen aan eeuwigheid
zijn uit leegte geboren
of houden gewoon op met bestaan
verlangen heeft geen vorm
geen naam en geen bezit
slechts een chaotische beweging
van de God tot wie ik bid.
verlangen geeft het universum
de zin waar het om vraagt
omdat de drang naar ordening
verlossing in zich draagt.
verlangen leeft in vrije energie
als instabiele kracht
die zichzelf nooit zal vervullen
want wanorde is macht.
liefdevol en onbaatzuchtig
is de wording van het evenwicht
verlangen
naar gestemd geheel
dat onbewogen
onvolkomenheid verlicht.
Hebben is een vies woord
maar dansend op het slappe koord
wankelde hij zich een weg
naar het ultieme bezit,
gooide z’n idealen overboord,
waarmee hij anderen om de
oren sloeg,
en die hij daarenboven
als een kroon van kuisheid droeg,
toen z’n liefje hem om meer vroeg.
Hoe jouw imago, overwoekerd
door viriel borsthaar en maniertjes,
aanstellerig naar aandacht zucht.
Goedkope schijn van godsvrucht.
“Houd de gedachten van de ouderen
in je achterhoofd
wanneer je anderen je trouw belooft.”
Haar liefde is uitgedoofd,
in jouw zelfvergoddelijking gesmoord.
En jij blijft dansen op het slappe koord.
als dit
voorover
ligt
in tijd & winst
gemeten
plicht
al dat bezit
in delen nee
waar
moet u
dan voor staan
op liberaal
gestemde instrumenten
waarop geen noot
tot boom
ooit groeien zal
omdat
de lucht
er niet meer is
om in te spelen
omdat de lucht
er niet meer is
om vrij in te bewegen
met u als precedent
Recente reacties