Onze basis behoeften zijn ons algemeen belang. Heb je voor een prive belang geld nodig dan heb je daar van de gemeenschap geen recht op, heb je voor het algemeen belang geld nodig, dan heb je daar van de gemeenschap juist wel recht op. In het systeem zonder bonnetjes zijn er geen toeslagen, lidmaatschapkosten, administratiekosten, aftrekposten, premies, leges, eigen risico, eigen bijdrage en accijnsen meer. Enkel en alleen nog vijftig procent belasting over alles wat je ontvangt en uitgeeft. Elke verdiende euro levert op die manier vijftig euro cent voor de gemeenschap op, waarmee wij allen in onze basis behoeften “gratis” worden voorzien.
De ondergrens voor iedereen wordt niet bruto “nul” euro, maar het bruto onvoorwaardelijk basisinkomen, bijvoorbeeld bruto “duizend” euro, “vijfhonderd” euro netto.
Alles wat je er door werken netto bij verdiend is voor eigen besteding. Je wordt ook niet meer per uur betaalt, maar per hoeveelheid verricht werk. In eerste instantie ben je zelf verantwoordelijk voor je werk, maar je werk wordt ook gecontroleerd door de gemeenschap. Ik controleer mezelf en ik laat me controleren. Kassa’s krijgen een blackbox die de omzet registreert en gecontroleerd wordt door een belastinginspecteur. Mensen die diensten verrichten moeten hun orders in een mobiele blackbox bevestigt laten worden door de klanten, daarna moet de klant diegene die de dienst verricht heeft pas betalen.
De informatie van de blackboxen wordt in de blackbox en ook op het internet opgeslagen, zodat de informatie niet verloren kan gaan. Klanten krijgen een persoonlijke handtekening-pen met een digitale lasercode die de order van diegene die de dienst verricht bevestigt. U betaalt dus met uw identiteit.
De handtekening-pen of betaalpen herkent de werkelijke gebruiker en is alleen te activeren door de werkelijke gebruiker, dit stukje inbreuk in de privacy is om fraude en misbruik te voorkomen.
De woonlasten worden inkomensafhankelijk, Iemand mag en moet niet meer dan twintig procent van zijn of haar netto inkomen betalen aan de woonlasten, dit om te voorkomen dat scheefwonen ontstaat, dat mensen te veel of te weinig aan het bewonen van een woning betalen.
Resultaten voor het trefwoord belang
In het belang van de wereld, niet van Nederland of Utopia:
“Een schone wereld, die ons welzijn beschermt is een veilige wereld waarin we ons ook daadwerkelijk vrij kunnen voelen.“
Of zie het nog anders, de natuur houdt ons in leven, de mens is afhankelijk van de natuur, de natuur niet van de mens, de natuur is onze motor, een vervuilde motor gaat eerder stuk en veroorzaakt eerder ongelukken dan een schone motor, met andere woorden vuile natuur is niet veilig, daarin kan je jezelf niet vrij voelen.
Toch is het ieder zijn of haar eigen keuze om in de drek te gaan leven en is het zolang anderen niet in hun hygiëne en vrijheid aangetast worden geen probleem, maar mocht de vervuiling van een individu op langere of kortere termijn een gevaar voor hem of haar zelf worden dan is de overheid verplicht in te grijpen ten behoeven van het individu zelf.
Met andere woorden:
“Leven in vervuiling mag toch, mits het op termijn geen gevaar wordt.”
En die mits-regel, daar zal meestal niet aan voldaan kunnen worden, wat dat betreft zullen er een heleboel mensen, bedrijven en instellingen over de hele wereld andere mensen nodig hebben om hen te helpen weer in een schoon milieu te leven, maar dat wordt dus met de regel:
“De veiligheid van ons welzijn, onze hygiëne moet door alle nationale overheden gegarandeerd zijn.”
Een taak van de overheid.
Een schone wereld = een veilige wereld = een vrije wereld.
In die volgorde.
Voor Sanna
Een eenmansactie met niet zelden
Een vrouw aan ’t roer, van belang te melden.
In plaats van de volle hand
Slechts een vinger of snorrend materieel.
Alleen, maar nooit voor lang.
Blijft het bij een enkele gast?
Of komt er een stel of meer aan te pas.
Locatie-keuze nooit honkvast.
De Brit noemt het choking the monkey.
Of iets met een one-eyed snake.
Gek op beesten altijd geweest.
Fransen termen voor die het weet.
We delen ons enthousiasme met de wereld.
Voor een film, nieuwe liefde via alle media.
Een luchtig rukje gelukkig met stille schuld bevlekt.
geen belang
voor de mens
maar schreeuwt
de ambtenaar
het moet wel
een vrije dag
Naast de muizen heb ik nog veel meer knagers.
De muis wordt vervangen door een pen
gezien het groeiende belang.
De essentie is dat je zo ontspannen mogelijk werkt.
Dat pakt nog wel eens anders uit.
Men zit al wekenlang te bijten op mijn kaars.
Overjarig knap en uitgelezen op een vlot en toch
de meeste vissen zijn koudbloedig.
Thanx For Nothing Overkill.
Volgens mij – ik was altijd al wat kritisch –
is het gewoon de Urenteller.
De zware centrale seconden en dan ben je klaar.
Kunst na Arbeid. Staat op een plakkaat.
De muis komt dagelijks wat later.
Je wilt gewoon gaan varen.
toen ik nog klein was
kleiner dan nu
zonder naaldhakken
toen was ik heel
erg bang panisch gewoon
voor viezigheid en spinnen
bacteriën en bacillen virussen
maar dus ook of met name
voor geluiden die directe
associaties oproepen met
al die smerigheid als
hoesten en scheten en dergelijke
nu zal je denken
daar ben je nu
toch wel overheen
nou ik las onlangs
dat men nooit maar
dan ook nooit van
van zijn levensdagen
van zijn angsten afkomt
Woordkunst
gewrocht:
vluchtheuvel
mijner
overpeinzingen
tot de dageraad.
De huid met
ijzeren tekens
getatoeëerd
In Armen.
Links en rechts
tot schouderhoogte
geen liberalen
Een geniaal
wijzende vinger
tot over
de grenzen,
geen betoog
meer mogelijk.
Een van gedachten
een van zin
voor het
algemeen belang
Zegt men.
Er waren dagen dat je dingen zei om lippen stroop te smeren en begerig vingerlikkend af te druipen om te stellen dat je dat toch maar geflikt had. Vlooiend naar je armband. Goud blonk! in de ochtendmond.
Knijpkreukels in je wang en liefde
voor het oprapen. Daar in de koopgoot
droop je af. Je strooide geld tegen gladheid maar het hielp niets. Voerde een precisiebombardement op kindjes uit in opvang om potentieel misbruik voor te zijn. Het was in ieders belang. Het werd
een witte kerst, een blanco rouwkaart
van totaalbesef. Het jaar keek terug
en hield de adem in. Je kon niet pinnen.
Ik maak iedereen wijs dat ik vrij ben
Ze geloven mij
Ik zeg tegen de oude kruisboogschutter
Dat ik naar de supermarkt ga
Hij gelooft mij niet
Hij denkt dat ik naar mijn moeder ga
Om haar abrikozenconfituur te stelen.
Ik huppel naar de supermarkt
Een man vraagt wil ik een petitie ondertekenen?
Tegen ratten in doolhoven
Hij toont foto’s
Van zijn dochter toen ze tien was
Verkleed als verkrachte Vikingvrouw,
Als Colombiaanse sjamaan, als Mickey Mouse.
In de supermarkt wil een vrouw weten
Waarom ik staar naar de prothese van haar kind
Een oude man plast in de bak afgeprijsde kalfskoteletten
Niemand zegt dat het niet erg is
Dat hij zich niet moet schamen
Dat hij de blikken vandaag niet moet betalen
Mijn minst favoriete caissière beweert:
Zo’n vader heb ik thuis ook!
Ik betaal mijn bokalen
Met schorre stem en gepast geld
Als ze leeg zijn mogen er insecten in
Zonder ademgaten ben ik geen haar beter
Dan die Chinese laboranten
Of waren het Japanse
Het heeft geen belang; ik heb niet getekend.
We staan nog in de kinderschoenen,
maar weten wel ongeveer,
waar we… nee, hoe we… dat we…
Ach, hoe dan ook, we komen er wel.
Zo werkt nou eenmaal de vooruitgang.
Recente reacties