ik leg je niet aan banden
in het drijfzand van mijn woorden
komt jouw ware aard naar boven
een zuchtbel op het water
een zwaluw in een zwarte zee
je bent de rook
uit de bodem van mijn slaap
ik leg je niet aan banden
in het drijfzand van mijn woorden
komt jouw ware aard naar boven
een zuchtbel op het water
een zwaluw in een zwarte zee
je bent de rook
uit de bodem van mijn slaap
ach mijn kind je wordt gewekt door
slaap je astma pompt je banden op
en je fietst ver van hier beneden
langs in krantenkoppen naar de winst.
het is zo warm in jou. je leegt
je longen en je zweet. bekent
dat je met name na de laatste
bocht geen hand kon zien
dat je je laatste adem.
na het rigoureus vermijden
van alles wat des vlezes is
gecensureerd tot op ons bord
heeft men zich vergrepen aan de haren
tot bij de wortels van het verlangen
aan banden leggen, die handel!
bedekken met kappen, pruiken
en windsels, van tonsuur jazeker
tot en met kaalscheren op het bot
toch wint waar de wind onbestendig is
hij rooft na de zotskappen van de
maatschappij nu ook de kopdoeken
van het geloof – hun zwerfvuil geland in
een donker bos, bij weggeworpen
heiligenbeeldjes en verroeste kettingen
intussen wij weer eens door de mazen geglipt
ons gezicht in de ochtend zonnegebaad
gretig beboterd een boterham
met dubbele ham en koffie fors
niet die afkooksels van regels en waarden
uit strakke adamsappels en dito pakken
zie de krijtlijnen van een nieuw stramien
hen op het lijf geschreven als
tuinwijken naar amerikaans model
rijstvelden die harten verblijden en
monden voeden, de tirannie van rechte
lijnen, fijne puntjes op een rij
dertien per lopende centimeter
wat zich niet schikt?
verdrinken in een zwart bad
vergeet het!
de volgende hittegolf komt eraan
we schenken ons nog een kop koffie
luisteren naar gods oordeel
dat resoneert door muren
hol als spartaanse ruimtes
kruisen langs uitgezette koersen
tik, tik, tik, tik – geen respijt
met beloken ogen op
ronde rechthoeken lopen
iemand vraagt: ben ik een schaap?
zijn wij allen schapen
die grazen en wollig blaten
opspringen bij schellen en stem?
het hangen aan patronen
en landkaarten – alleen een blinde
vindt zich in hun ribbels terug
verlokkend de stille houdgreep
waarrond gedachten zich plooien
in de illusie van profijt
of aanvaarding – ja, aanvaarding
dàt is een faire ruil
je bent geaccepteerd
join the club!
Recente reacties