Resultaten voor het trefwoord baby

babyfoto’s na de sluikstorting van een opgezette haas – delphine lecompte

Ik sluikstort mijn laatste opgezette haas in de tuin van mijn vroegere orthodontist
Mijn tanden zijn nog steeds lelijk maar de orthodontist is gepensioneerd
Na de sluikstorting breng ik een bezoek aan de necrofiele tegelzetter
Hij ligt op de sofa met een gebroken arm, op het gips staan acht trollen in viltstift,
Zeven karpers, en een verkeerd begrepen citaat van een dode Sovjettoneelschrijver.

Ik vraag: ‘Mag ik boven mijn teennagels knippen?’
Het mag, in de badkamer denk ik plots aan de robuuste kreeftenkweker
Die ik gisteren zo onbarmhartig heb afgewezen, hij wilde mijn fiets lenen
Ik verdrijf de gedachte en haal mijn nagelschaartje uit mijn kinderachtige rugzak
Ik knip enkel de teennagels van mijn linkervoet, ze zijn licht, licht als betekenisloze klavers.

Terug beneden warm ik rijstpap op voor de necrofiele tegelzetter
Ik strooi mijn vijf afgeknipte nagels in het pruttelende potje
De rijstpap brandt aan en de tegelzetter vraagt waarom
Ik geen avondcursus paardengebitverzorging volg
Hij denkt dat mijn moeder een manege uitbaat, hij denkt dat ik haar kan opvolgen.

Ik kieper de rijstpap in de vuilbak en geef de necrofiele tegelzetter een chocoladen letter
De ‘S’ van stakker, van staking, van stang, van slang, van slag, van sepsis, van sorry
Maar toch vooral de ‘S’ van mijn moeders voornaam, mijn meest onafhankelijke opvoeder
De necrofiele tegelzetter slokt de letter naar binnen
En zegt: ‘Nu moet je weggaan; ik wil niet dat je hier bent wanneer mijn poetsvrouw komt.’

Terug thuis blader ik in het zwangerschapstijdschrift
Dat ik vorige maand heb gekregen van mijn muze
Het was geen wreedheid, hij dacht echt dat het eindelijk gelukt was
De meest fotogenieke baby komt uit Lichtervelde, ik zal hem niet ontvoeren.

million dollar baby – jacob van schaijk

als je een keer in je leven
al was het maar even
een vogel bent geweest
een vlinder of een bij
een teddybeer desnoods
een schuiftrompet of altviool

hebt geklonken als de misthoorn
van een passerend schip
de kreet van een zinkend gevaarte
een nachtegaal of schorre kraai
als brekend ijs onder de schaatsen
van een oude man of kind

smaak moest geven als
roestig ijzer van een brug
een smeltend ijsje in de zon
een net geplukte braam
of aardbei uit de eigen tuin
een vleugje schimmel

en als je dagen bent geweest
waarop sneeuw viel terwijl
de wegen zinderden in de zon
je niet kon zeggen of het dag was
of dat het holst van de nacht
eeuwig duurde

dan, en enkel dan, als je
het allemaal hebt ervaren
en nog veel meer, valt niet
volledig uit te sluiten dat je
kunt begrijpen waarom dit
alles is wat ze nog vraagt

rust – marten visser

De flauwe grimas
verdwijnt even snel
als een waterige
regenboog

Was toch verleden
week dat de eerste mens
op de maan liep

En jij gister met lompe
verwoestende passen
mijn hart ontzielde

Zou ik dan morgen weer
de met onschuld besprenkelde
baby donshaartjes ruiken
en voelen

Weet ik dan wat ik
volgende week met mijn leven
heb gedaan

Vandaag geef ik de onmacht
samen met mijn lichaam
aan de rulle aarde
en vlij ik mij in de
welkome gedolven rust

love & magic – maaike klaster

Ga je serieus díe truc uit de hoge hoed tevoorschijn toveren:
ik heb iets slechts gedaan, dus nu ben ik zielig?!
Kijk naar Hans Klok. Die laat zichzelf tenminste verdwijnen
om steeds opnieuw als zichzelf terug te keren. Misschien eet
hij niet alles wat jij hem voorschotelt, maar dat is zijn goed
recht. Had je hem maar niet met die addergebroedsoep
moeten foppen. Hans weet wat echt is. Zie die kaarten vliegen!
Dat is pas liefde; dat is magie.

Om terug te komen op het begin: ook ik cijferde mijzelf weg
en de prijs daarvoor heb ik allang betaald. Straks sta ik op The
Strip luidkeels te zingen: Vegas, baby!!!

komische uitnodigingen – maaike klaster

Ooit, het zal in 2006 zijn geweest – kijk het maar na –
werd ik uitgenodigd door mijn toenmalige baas om bij
haar in de tuin het glas te komen heffen op de tachtigste
verjaardag van Fidel. Castro dus. Dat vond ik vrij komisch.
Nee, ik ben niet gegaan. Uiteraard.

Een andere uitnodiging waar ik wel om kon lachen was
geen uitnodiging, maar een aanzoek. Van een wildvreemde.
Op een bushalte, middenin de nacht. Deze man wond er
geen doekjes om, vroeg mij vrijwel meteen ten huwelijk en
hij meende het echt. Zo naarstig was hij op zoek naar een
verblijfsvergunning. Ook toen heb ik nee gezegd.

Een derde uitnodiging die geestig, maar eigenlijk om te
huilen was, kwam uit onverwachte hoek. Mijn vriend destijds
vroeg of ik alsjeblieft wilde kijken naar hoe ik mijzelf in de
toekomst zag, en ik verbaasde mij erover dat hij niet op de
hoogte was van het feit dat ik er geen een had. Zelf zag hij
zich als vader aan de vaat voor een raam staan met buiten in
de tuin een baby op een kleedje. Dat vond ik vreemd, bijbels
bijna, want met wie had hij dat kind gekregen? Niet met mij,
dan had hij dat gezegd. Misschien dat hij in zijn fantasie een
soort mannelijke Maagd Maria was die de Heilige Geest had
bevrucht. Toen ik ernaar vroeg, kreeg ik de wind van voren,
met daarop volgend die uitnodiging, dat verzoek. Of ik A.U.B.
mijn eigen toekomst wilde bekijken, mij niet wilde bemoeien
met de zijne. Wat hij eigenlijk zei, was dit: “Wat een trut ben
jij dat jij niet in staat bent om kinderen te krijgen! Ik heb de
mijne tenminste zelf bedacht.” Gek is dat, hoe mensen een
kloof tussen zichzelf en een ander weten te slaan om die ander
er vervolgens van te betichten niet aan hun kant te staan.

De uitnodiging om over die kloof te springen sla ik altijd af.
Van mij uit gezien is er geen kloof. Ook die had hij zelf bedacht.

verhalen van derde etage – maaike klaster

1.

De geur van pizza in de vooravond,
God die naar me lacht.
Hoe kan ik al die mensen bedanken
die mijn hart in dat van hen bewaarden
toen het de stank van Satan was
die door de deur van mijn oven kroop?
Ik houd ze in mijn eigen hart en
wieg ze als een pasgeboren baby,
denk aan borsten vol met goede moedermelk
als ik de gesmolten mozzarella eet,
leef nog steeds.
 
 
2.

Ook al is dit een leren bank
in een kamer van een woning
op de derde etage, en heb ik
aarde onder mijn nagels,
ik zou zweren dat hier een zee
zat, dat al het zoute water dat
ik ooit zag, de Middellandse zee
vanaf de achterbank, in golven
over mijn lippen zou stromen
als ik mijn mond nu open deed.
Daarom schrijf ik het.
 
 

3.

CONCHITA

Misschien ben ik een schelp
en zing ik zachte liedjes voor jou
die alleen jij kunt horen
wanneer jij mij tegen jouw oor aanhoudt.
Luister maar. Daar ga ik al.

zadadaoum – jacques santegu

Baby: oedoetieda
Moeder: Oe da tie da doe?
              Oe da tie da dassa doe.
Baby: doetieda
Moeder: Da tie da doe?
              Assa doe tie da.
Baby: doedadoassa
Moeder: Hahahaha!!
              Oe doe hie da do assa?
              Da tie da dassa doe da doe do?
Baby: assadatiedadoedoedado

uitspatting – monique methorst

Wat je ziet is het topje van de ijsberg
en ik mocht barsten als het niet waar was…
zout parelend licht het dak van mijn wereld
met elke druppel ben ik er gloeiend bij
ingestort als ik niet oppas

breekt het ijs tussen onze oren
als een adembenemende lach
is dit geen tandpastasprookje van zwanen
op een bevroren meer van dronken emoties

maar ice ice baby! dans met mij
tinkelend onder een blote hemel
kunnen ijsblokjes zo tollend dralen
voor elkaar smelten tot een nieuwe droom
on the rocks als glazige ogen spreken

hit me baby, one more time – hanny m.

Ik ben aan zet
6 gegooid, naar 37
terug naar 16 ‘puberteit’
oké
gaan we
jouw beurt
‘beurt’ overslaan
Slechts voelen, aaien
en weerstaan
De volgende worp
1, daar komt een zoen
We gaan het bijna
nee, toch niet
doen
Leuk spel,
soort levend ganzenbord
en dat je daar
ZO geil van wordt…

camera – eric van hoof

De lens opent

neem een pose aan
en laat dit stuk glas smelten
vermaal het vallen van kleding
tot lust en je vel tot vlees
even is er de respons van Wajang
en een tot bloedens getypte creditcard nummer
search engines slaan jouw naam uit steen
jij zet de baby bij lon
als modern equivalent van het oudste beroep
er is geen schroom
geen bloed meer om onder nagels uit te halen
geen tempel van graniet
in jouw digitale verblijf
laat je geld langs je benen glijden
zakken zijn er al genoeg voor
wijdbeens brood op tafel
en je huis kauwend op een vinger

Klik
De lens sluit