Het valt vandaag de dag nog niet mee de dag te beginnen. Het begint met begieten. Men begiet de mond met het beste wat er geboden wordt op het gebied van parenteraal genot. We houden van kort in de ochtend. Wanneer we onze ingeblikte blikken uitwisselen in weer en weg onder onze beblikte hemel likken we geen kruimels maar druppels.

Ook de allermooiste, de malste, beboterde lippen laten het niet ontglippen. Juist de hoogegehakte smakt zachtjes linksdraaiend microbacterieel friszurig rechtstandig onhandig met pak en al zemelrijk mineraal vitamines liefteranezuur en peuleschillen.

Tekst noch teken vang je op. Het is je aan te zien dat je op autonoom gebied geen inkijk blieft. Maar hoe zoveel schoonheid zich samen perst in een mens dat ook nog tijd heeft difetrine tot zich te nemen uit een kartonnen pakje om kwart over zeven terwijl er vier kilometer file staat.. Veel ontgaat me maar dit nooit te nimmer. Ik had zo graag je car in de pooling gezet. Je haar in de war en je lijf in de bloemen. Maar ik vraag je mee voor een ontbijt bij Mc Donald’s.