Resultaten voor de tag as

de plaag – christos makrigianis

De wereld openbaart zich aan ons Allen, doch met gesloten ogen sluiten Wij dit af. Wij die bomen vreten, Dieren, de raven die ons de dood Wijzen, volledig vergeten en Negeren. Er heerst een plaag, soms De handen wassend in onschuld, doch Vaak gedragen door het afgestorven Nachtegaal gezang. Alles ... »»»

stuifzand – iniduo

ik ben neergedaald op een open plek te midden van zwijgende stenen zuilen het gewone lijkt daarmee bijzonder gek en het lachen staat mij nader dan huilen ik ben opgesloten in een bakstenen gedicht om te rijpen in een kluis van jaargangen totdat ik mij weer zelfverzekerd opricht zonder weet ... »»»

stellingbouw – martin m aart de jong

Er is een tijd van komen en gaan daartussen sta je op een scheermes blaffende menigtes toe te hoesten dat de poëzie geletterde zuurstof is zonder welke we hersendood tussen de stenen bewegen van geboorte en dood. Als je nooit zegt dat iets mooi is omdat je niet kunt zien ... »»»

magenta – maaike klaster

De weken zijn van steen. Vandaag ligt Italiaans graniet aan mijn vingertoppen. Ik sla mijn vuist erop kapot. Wat glad was, barst. Het tijdsbeeld spat tot gruis uiteen, wordt nacht. Kogelronde, roze korrels, tollend om hun eigen as, snellen op een driekwartsmaat door het gapend zwart. Mijn hart pompt magma ... »»»

no-go – bob elias

lief strooi geen as meer het sterven is mislukt

herinnering – raf geusens

als de steen dan op mij ligt of de zoden, maakt niet uit nader mij gerust heel dicht: doe het stil, zonder geluid bloemen zou ik echt waarderen of een plant, je kijkt maar uit als je mij die komt offreren: doe het zacht, zonder geluid roddels, ach ik mag ... »»»

roken is dodelijk – calvin smith

gif spuit kringen uit een vulkaan vervuld de hemel haar liefde over meneer nachtegaal kwijlt toch in dampen vergrijzen jaren verder niet de natuur, wel gillende mensen kwakende slachtoffers roken bommen door de nevel sijpelt het meer over mijn as druppelt het water toch lijkt mijn glas niet te verzuipen ... »»»

kolibrie – tijsterblom

morgen sneeuwt het en ik strooi as op het trottoir als mijn handen zijn verkleumd warm ik ze aan gloeiend ijzer geen musje valt van het dak zonder dat God het wil alles is gegaan zoals het ging gehoorzaam aan Zijn Woord zeventig maal zeven woorden weeg ik op een ... »»»

* – n.t. van egmond

Als ik vluchtig in de poelen staar, ziet de wereld mij door trillend vlies, de ogen openend zie ik haar, helder, ieder anders is verlies. Ik spartel nog, met bevende handen, de maan zakt reeds achter mij teneer en naakt kruip ik naar de warande waar ik herboren word, keer ... »»»

alea iacta est – john drager

Het staat wel vast, het is voorbij, de teerling is geworpen, weer schuifel ik door roestig tij vol herfst voorbij de dorpen. Het is een oud, bekend geluid van broze, ritselende blaren, dat altijd weer één ding beduidt: de zomers die eens waren. Omlaag keek ik, alsof ik zocht een ... »»»

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...