Resultaten voor het trefwoord armoe

stoflicht – martin knaapen

Zacht praat de vloer
bleek van ruimte en zon

de wind schuurt de planken
met silicium lifters

zonlicht breekt lignine
waar cellulose rest.

Spinnen vingen ooit de dagen
in fraaie ronde wielenwebben

die als zeilen van stof en rag
voor de getaande ramen hingen.

Nu hangen aan de droge draden
nog zwarte vliegen en grijze motten.

Het stoflicht valt in delen
op de oude beelden

vol rust en nostalgie
die zware arbeid en bittere armoe verzachten.

En in elke reflectie
werkt de mens van toen

aan onze welvaart
van haat en vuil en spoed.

kut – tibbes punt

owwwwwww je bedoelt;

De
vrolijk ik heb mijzelf uit de stront getrokken kut.
De
altijd in bloei ik heb last van vloed kut.
De
die niet demt nog stilte kent kut.
De
eb is beneden mijn peil kut.

Witte vloed
Roze vloed
Alles gaat nu goed vloed
Ik heb mijzelf bevrijd vloed
Eb vrije wijn vloed

De
ik wil zo graag zwart maar ik draag een bloem in mij
haar kut.
De
ik metsel plavuizen schaaf de kloven vul ze met
insectenspray kut.
De
ow ja ga door maar ik sterf niet kut.

Dan toch
liever
af en toe
een beetje sterven
met wijn en armoe
op een bodem
met vleugels voor later
ik draag zwart
en die bloem zit in mijn donder… kut.