Zacht praat de vloer
bleek van ruimte en zon
de wind schuurt de planken
met silicium lifters
zonlicht breekt lignine
waar cellulose rest.
Spinnen vingen ooit de dagen
in fraaie ronde wielenwebben
die als zeilen van stof en rag
voor de getaande ramen hingen.
Nu hangen aan de droge draden
nog zwarte vliegen en grijze motten.
Het stoflicht valt in delen
op de oude beelden
vol rust en nostalgie
die zware arbeid en bittere armoe verzachten.
En in elke reflectie
werkt de mens van toen
aan onze welvaart
van haat en vuil en spoed.
Recente reacties