een baai vol bootjes, zeewit
-te snorren ploegen voort
waaiers zeewater, pauwenveren
kleuren glijden langs de rotsen
dobbert een blank blote kont
achter een zwemmershoofd
niemand speelt hier een hoofdrol
het is een al spel
in mijn hoofd wordt
in een flits alles bepaald
verhalen zonder een ik
dat zal hij bedoelen
veel lawaai en geronk
van heel veel woorden
ongeletterd blijf ik
taal gerangschikt dom
niemand weet waarom.
Elk gezicht een belofte, een ansichtkaart
een foto van het kleinste stukje van het
grootste land, een deur naar een gang naar
een huis waar de wind ver
achter geplooide gordijnen raast.
Een huis uit rommelige kamers, souvenirs uit
landen vol paspoortstempels, een geel doekje
hangt uitgeput om de hals van een kraan
houten planken krommen zich krakend een
trap naar een kamer met een raam en het kleinste venster
op het grootste landschap.
Eens kijken wat de wind zoal doet.
Recente reacties