Resultaten voor het trefwoord ademtocht

hollandse regen 13 – jos van daanen

Tijd troost. Ze strijkt als een lauwe ademtocht
door de sterkste biezen langs het water.

Van de rivieren zijn de dijken ingeklonken, wit
uitgeslagen, als de vlekken tegen de gevels,
van het zout dat van uitgezwete woorden is

‘cogito sine qua non’, aldus het stoklopertje aan
de rand van een plasje hemelwater, bedekt
met schubben, ‘al dat glanst moet wel schoon zijn.’

Het voert de polonaise aan, voor de soort
uit de buik van de stad, vol dromen en verlangens
over het bestaan buiten het brakke vruchtwater
dat vol meconium door de riolen stinkt.

Op zoek naar leegte op zinvolle grond.

Maar vol is alleen het licht van de zon en leeg
ogen de barsten in het zicht van de Uitgedroogde,
de priester en de burgemeester, de notaris

en het troosteloze klootjesvolk dat het rulle zand
onder de boze voeten vertrapt tot bloedeloze hoop
op regen, niets dan.

de dramaturg – eelke van es

Op een goed moment
zegt hij dat zijn schoenen
veel hebben moeten dragen.
 
Voor hem staat slim
gelijk aan stom plus
een bos wortels.
 
Voor deze jongen is god diep vallen
en blijven hangen in gewauwel.
 
Zijn naam verzint hij niet zelf,
zo wordt men nu eenmaal
aangesproken op eigen gedrag.
Met de rug recht kan hij zich
prima voorstellen hoe elke
ademtocht ontploft in
zware verre landen.

losgeldgedicht – joost van gijzen

Lieve lezer

Het is waar: lang geleden
heb ik mijn ziel aan de duivel verkocht
Sindsdien zit ik gevangen
achter dit bureau,
word ik dag en nacht bezocht
door inspiratie
Ik dank mijn literaire zegetocht
aan woorden die niet werkelijk van mij zijn,
die, net als zuurstof met een ademtocht,
van buiten me binnenkomen
De duivel zegt: als jij iemand vindt
die van je houdt om jou,
niet om wat, omdat je schrijft
dan ben je vrij
Wie zal me redden?
Jij?