de nacht ontfermt zich over mij

en na verstilling tot aan onder
de wijzers van de zon
geef ik aan hem te kennen
zoals hij mij

maar ken jij ook de dageraad
vroeg hij en wuift loom wat blauwe fotonen
en verwachte weerstand weg
nog voor de komst van robijnrode uren

het afgeworpen zwijgen het begin
van weer een ander licht op theorie
en met in een tik en tel terug bij af
gaat deze verstrooiing tegen

want ook de nacht mint het licht
en meer nog het doorbreken