wij spraken nooit dezelfde taal
al peuterde de kleuter die ik was
letters uit zijn mond
ik kraaide nimmer zijn gemak
noch zijn onvermogen
wel eigen wisselwoorden
die hij niet verstond
stappen, fietsen, autorijden
vreemde talen die hij sprak
of liever: schreeuwde
tot het kristallen lexicon
van mijn kinderliefde brak
deelden wij geen idioom
waarop we samen konden bogen
nu het zijne is vergeeld
de harde kaft heeft losgelaten
aanhoren wij elkanders taal
met mededogen
Reageer