storm – b. vogels
Niets staat nog als een boom.
Hij houdt huis met uitgerukte woorden.
In haar ogen stijgt het water.
De grond dondert onder hun voeten. Stomweg.
Tot alles overwaait met een glas.
Stilte.
Niets staat nog als een boom.
Hij houdt huis met uitgerukte woorden.
In haar ogen stijgt het water.
De grond dondert onder hun voeten. Stomweg.
Tot alles overwaait met een glas.
Stilte.
Dit slaat bij mij binnen
Dat zie ik als iets goeds
Anouk
Dank je Anouk.
Kan je ook zeggen waarom?
En wat is binnen slaan bij jou?
Dag B.
Door de korte, zinnen met aanzwellende lading, gevolgd door de stilte onder de stolp
Dat doet me denken aan stil schreeuwen, de oorlog die van binnen door wordt gevoerd, het ongeziene achter zoveel Hollandse gordijntjes
het slaat in me, als een golf.
En ik ben wakker.
VAn dat soort effecten van gedichten word ik vanzelfsprekend blij
Anouk
Wauw Anouk,
ik word er blij van dat deze storm zo inslaat.
Dank voor je antwoord!
Het is in mijn ogen goed omdat het een duidelijke sfeer schept en toch de lezer niet voor een voldongen feit stelt: wat bedoelt de schrijver met ‘stomweg’, wordt het glas gegooid of gedronken, is de stilte een verzoening of niet?