een arena vol mensenbladen
allen stil, statisch
zij zien een woord dalen
langzaam, naar benee
lento
nog niet rakend
wel nakend
een kaal woord
het zweeft nog boven

en dan raken zij elkaar
woord en bodem
vleesgeworden één

Oorverdovende Adembenemende
Donder!
De Arena barst uit zijn Voegen
Explodeert!

Dát was het woord
waarop het wachten was

in de geslagen krater
ligt het voor het oprapen
spreek Het
en de sferen zullen bedaren

durf je?

stil

maar niet alleen…