Ik stook een fikkie in mijn keel.
Het brandt, het rookt, het knettert.
Moet je horen daar gaat mijn stem
in vlammen op.
Hij schreeuwt nog even een gedicht,
een gebruiksaanwijzing, een uitnodiging.
Hij vloekt van pijn, wel godverdomme, en smeekt en huilt voor de laatste keer. Maakt superhoge hiaten en een ellenlange kreun. De rook bestaat uit klinkers,
a, o, u, a, o, u, Y.
De vlam werkt zich een weg naar buiten, blakert mijn tanden zwart met zijn gloeiendhete sss en zijn helrode rrr. Mijn stem brandt en is zijn eigen brandalarm.
Brand! BRAND! BRAND!