Jarenlang stond je veilig aan de vertrouwde waterkant
Nergens, op geen plek kon de Dood je schaden
Je hield je verstandig altijd verre van de rand
Niet eens de naïeve neiging tot onschuldig pootjebaden
Op de leeftijd van zestien nam je echter plots een groot besluit
Een sloep en twee peddels werden van zolder gehaald
Wadend door het vaalblauwe water eropuit
In alle blije jaren had je nog nooit zo gestraald
Doch de misvatting de stormen te kunnen weerstaan
Die je van een rustige en gestage overtocht weerhouden
Daar de dampen van de dag doen je ieder dagdeel aan
Verbrokkelt je sterke boot en schaadt je blind vertrouwen
Zelfs één peddel weggegooid omdat je er niet meer in gelooft
Vaar je heden doelloos rondjes over de wateren in je hoofd