so often the way – eelke van es

Twee jongens blazen een zwembad
open. In de nieuwe wereld onder
de oppervlakte van het water
leggen ze oude knopen in
de poten van kinderkarpers
zodat deze stil blijven glimmen
op een schitterend lager peil.

Moeder kijkt toe vanuit de badkamer.
Ze leunt tegen de gladde witte tegels,
ze verschrompelt in dit zomerse geheim.

Ze scheert haar armen bij het gladde
licht van een lantaarnpaal – ook
bekend als de laatste hoop hen
gegeven door haar echtgenoot.

Hij schreef lieve briefjes
voor hij uit werken ging.

Hij woog het meel,
sorteerde de post,
versierde zijn lieveling.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Recente bijdragen

Recente reacties

Cookies?
Cookies = OK