tijdens drooglegging van aderen
zoals turend door mijn raam
vraag ik mij nuchter af
zijn wolken wilsbekwaam

of door toeval bevangen
in de orde der onwrikbaarheid
voorbestemd af te drijven
gelijk aan hardste uren van de tijd

laat mij aan indrukken onttrekken
samengeraapt zonder doel
door afwezige koudegolven
stijgt de temperatuur van gevoel

gebroken beloften zijn het bordeel
van hooggespannen verwachting
wiegend waaien bomen hun lied
zonder aanzien of achting

zo laag bij deze kale grond
kennen wolken geen berouw
regent het nooit op zondag
is alleen de leugen waarheidsgetrouw