ruis – richard kamsteeg
Mijn dierbare vriendin A
leest mijn gedichten vaak
al tijdens het ontstaan.
Wat hierbij opvalt is
dat zij zeer zorgvuldig leest
maar vooral
graag witregels toevoegt.
Deze voorkeur gaat zo ver
dat ik haar er van verdenk
de tekst van het gedicht
als een vorm van ruis te zien.
Geef een reactie