een man aan wie ik de weg vroeg
kwam met een voorbeeld
– ongevraagd
nu ben ik nog steeds onbedeeld
het kan raar lopen
langzaam te verdrinken in drijfangst
nog maar eens vragen dan?
de weg die krult is toch het langst
verderop zie ik de anderen dolen
hun adem doet echo’s uithollen
nog overmand door de slaap van gisteren
met hoofden die halsstarrig knikkebollen
ook ik droom wel eens
van hekken en wallen doorzagen
op onbewaakte overgangen
als gedrukte woordwaarden vervagen
en ik ken de naam van het uur niet
betwijfel inderdaad het nut van alweten
ook zij tasten in het duister
laat maar even zweten
nu het hoge woord eruit is
heeft het weinig zin te blijven hopen
en als ik eraan terugdenk
is het al met al raar gelopen
De openingszin geeft aan dat het hier om een zoektocht gaat. De ik-figuur kan ook op de lezer betrekking hebben die daarmee ruimte krijgt de zoektocht een eigen wending te geven. De herschikking van het landschap voedt gevoelens van ontheemding en deceptie, ik ben blij dat ik blijkens jouw reactie erin geslaagd ben dat thema over te brengen. Bedankt voor de feedback.
6 x ik, met wat leuke vondsten, je tekst is persoonlijk, maar iig duidelijk, wat ook leuk is dat je zelf een invulling aan het begrip ruilverkaveling kan geven, maar wat ik me dan afvraag ken je jezelf wel goed genoeg dat die ik ook een grotere boodschap met zich meedraagt, behalve de deceptie die je beschrijft? Wat ik bedoel te zeggen, misschien zou deze tekst met wat meer afstand beter uit de verf komen.