Scharrelaar, man met de kippenborst,
ik bereid je als een kok zijn hoender.

Dan, bedaard, vanuit de schoot,
kluif ik langs jouw romp naar boven

tot mijn neus ligt aan die kruidige
holte, het zwaar beweende, pezige vlees

en ik met tepelscherpte zie,
mijn tong nog naveldiep,
waar ik nesten wil,

waar jouw huid omsluit,
waar ik veilig ben
en kan bijten.