post – karel broekman

mijn dag begint naam loos met krijt
op de lippen likt het de blauwgeruite
hemel af op zoek naar bestemming
het kiest dan het overige gaat

door zakken machines en handen
mijn dag arriveert op de plaats
van bestemming een vrouw scheurt
de nacht een vrouw vouwt mij open

en leest het begin ziet dat ik
naamloos ben ze schrijft me op
ze zegt dat ik het ben op wie
de wereld wacht ze vindt me heel

bijzonder vandaag en morgen is
er weer een dag die liefde heet
om open te vouwen te lezen en
door te sturen naar een ander.

Reageer