pop – gisela van het veld

Kan ik mijn eigen ogen schrijven
de kleur invullen van mijn huid
mijn lippen schilderen
de kaalheid verbergen
van mijn schedel onder een pruik

Buigen, kruipen als een barbiepop
met lange plastic benen
die het lopen heeft verleerd

Opnieuw luisteren
naar de vogelgeluiden
het licht van de ochtend zien
en niet breken als een spiegel

De ziekte overwinnen
die in mij begraven ligt

Reageer