poëtische onthouding – hans van willigenburg

Blij als ik ben zonder onderwerp!
Het gedicht dat alle kanten dan nog op kan!

Onbestemdheid van het inademen!
Feeërieke tonelen van de op onbekende gronden
totaalweigering te schrijven!

Verslaving aan het onbegonnen werk!
Het wervelend zwieren boven het wit!

De blik naar het plafond, de pen in de mond,
de eindeloze reeks afgekeurde beelden
die niet willen of kunnen spreken
en, door jou behoed voor een afgang,
onder een warme deken in je hoofd kruipen:

dankbaar als lelijke meisjes,
die bereid zijn voor volgende gedichten
onbeperkt aan zich te laten plukken.

Laat een antwoord achter aan Eelke Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Recente bijdragen

Recente reacties

Cookies?
Cookies = OK