Ik ben mijn tong verloren,
na hem te hebben besproeit
met hemelsstoffen

vage herinneringen aan
een wereld zonder hen,
zonder aarde

Het bos klampt zich aan mij vast
Geuren lokken kleuren, houden.
Reigers loeien stoutmoedig in
de hoop door te dringen,
mijn hersenpan, ze wikken hem
open met grote snavels, maar
de pot is leeg.

Later was niet langer van toepassing,
wanneer we onszelf terugvonden
in het dakloze huis aan de waterkant.