pelgrimpad – marten visser
Vrijwaar deze stoel
laat hem zijn
gastvrijheid behouden
Laat deze deur
geopend, sluit
haar nimmer
Onaangekondigd komt
de verlichte vrijheid
en klopt nooit
Ongrijpbaar vervolgd
ze zwevend als
een pluisje haar
onvoorspelbare weg
Vreemden op je pad
zijn Vrienden die je
nog niet tegengekomen
bent.
gastvrijheid een mooi gegeven, zonder dat je het weet kan je wel eens een engel op je stoel hebben zitten,
Hallo Diana,
Ja helemaal mee eens ik ben ooit een spreuk tegengekomen in Engeland die me nooit meer heeft losgelaten en gaat over een ieder respectvol te behandelen.
Lets be gentel to strangers, they could be angels in disquise.
Vrg,
Marten.
Ik vond dit bij eerste lezing een sympathiek, vriendelijk gedicht; er spreekt iets milds en optimistisch uit… maar ik zit een beetje in mijn maag met die “verlichte vrijheid”. Wie of wat is dat ? Wat mag ik mij daarbij voorstellen, Marten ? En wat is in deze tekst de diepere betekenis van de letter D aan het eind van “vervolgd” ? Deze spellingswijze verwart mij !