heuvelrug: parkheuvel – pietersz van calumburgh
Op deze eerste dag van de laatste zeven jaar
bakken wij weer bruin brood achter tralies
Verbazen zonen van vroege bruiden met
een nieuwe kubuswoning. Maandagmorgen
en jouw benen zijn te zwaar om de spoken
uit het park te vegen. Kattenstaarten treuren
bij de aanblik van het pas gemaaide gras.
Op deze eerste dag van de laatste zeven jaar.
En vertel eens eerlijk vanuit je onderbuik
Hoe vind jij dat nou een man een vrouw
een vierkant huis, gemaaid gras in een spookpark:
Op deze eerste dag van de laatste zeven jaar.
Hier zit heel veel in, veel verwijzingen naar bekende verhalen en een omgeving die me heel bekend is/voorkomt.
Het gedicht trekt door de directe vraag aan het eind, als een gewetensvraag, de lezer mee naar binnen. Maakt degene aan wie de vraag gesteld wordt zowel buitenstaander als medeplichtig. En roept ook de vraag op: Ben ik het wel aan wie de vraag gesteld wordt? De eerste dag van de laatste zeven jaar, mooi en onheilspellend tegelijk.