‘De zwarte markt smeekt om wonderdokters,’
gonst het grauw dat blijft hangen halverwege
Zijn entree

aan de hand van Zijn geleidebeer (de beste
uit de branche, ging het gerucht)
al die vormen van schemer

rondom Hem, als uit een door as
bestoven stadsstaat vooralsnog

ziet niemand het verband, valt tergend
de stroom uit, ontbreken reservedelen
voor dit verlichte maar o zo versleten

orakel – ten langen leste
blaast Het de lucht schoon
zet de maan in beweging
schenkt ons de zegen
gehoorzaam

trekken wij moordend en plunderend de avond in.