de dood van een
achterneefje en achternichtje
van wie ik daarvoor
nog nooit had gehoord
zij kropen tijdens het hooien
boven op de wagen
en raakten verstikt
mijn moeder kocht een kaart
voorop in grijs twee ranke korenaren
bijeengebonden met een zwierige strik
rondom gestippeld in een kader
ik postte de kaart nooit
jarenlang verstopte ik het tussen
mijn kussen en de sloop
gebruikte het nog later
als boekenlegger
en als herinnering
aan de gekte van mijn moeder
bij het havenhoofd dreven woorden
als spiegelbeeld van lome meeuwen
voor mij en de vissen
maar pakken kon ik ze niet
met vier was ik blij geweest
genoeg voor een mooie zomerdag
of een ander leven
ik bleef een vis op het droge
je wees mij een tanker aan en zei
kijk, die komt van waar
albatrossen zweven in de zon
samen gezien in de bioscoop
wat moet ik met albatrossen
en zweven in de zon
als ik met jou zinken wil
naar de diepte van de oceaan
ik knikte en zei: over een kwartier
moeten we binnen zijn
sloeg mijn vleugels uit en zocht
gezelschap bij de meeuwen
Jammermannen rammen
storm dronken winter worst
in mijn apparaat
maar ja, ik droom
oranje bitter perzik naakt
van geur nacht sap
vrij dan vogel
land aan schoonheid
lust je
geen prachtpaar waar
ik melk uit schenk
kus jouw licht spel
met je blik
op mijn roodborst
toe lik deze roos van vlees
spuit mijn verdriet mooi vol
kaap haar, zeg maar
slaap blauwoogje
Deze voorstelling is een portret van een snoeshaan
Een man die ik herken
maar toch, weer vergeten
Klein
van zijn stuk zit hij verstopt
achter zijn snaren
Hij beroert ze zacht en mij
laat hij achter met open jas en ongekamd
Het was vroeger, hij zong
te vroeg
leed zijn leven
en dronk zijn ruggengraat waterpas
In een krant stond zijn dood geschreven
Hij viel eindelijk samen
Met een schaduw in zijn schoen verzon hij mij
met een zoon en man en het rode fietsje in de gang
Merels en goederentreinen
Haast muziek
Daarboven schijnt oranje
aan te breken
En de dag
In zacht ontwaken
Wie kent ze niet
De feestjes
Hij komt voortijdig klaar
Roept de verkeerde naam
So what? Kort erop
de beestjes
Je ouders vroegen nog
Met wie kom je dit jaar
richtende eigen rechters
trekken een angstspoor
doorheen de stad
slepen veroordeelden het plein op
nogmaals de vierschaar in
en jagen een kogel door hun kop
trekpaarden staan klaar
om te vierendelen
pijnbanken gillen geillustig
radbrakend danst het plebs
in bloedbesmeurde waanzin
omheen mobiele gaskamers
de stad stinkt naar schandebloed
een dorst niet te lessen
een donkernis niet te lichten
de sadist van nummer 10
destijds in Auschwitz
zou beschroomd zijn
onze witte engelen
overzweven
het bacchanaal
rondom de muren
geen zevengang
maar stilte
sta ik
met
…
mijn Rattuaanse periode
gekenmerkt door Calimeroëske spraak
loopt ten einde
ik bespeur een geschiftheid
die klaren zal
in welk huis ik
vertoeven zal
Ursidae, Galliformae of Apodemae
is mij om het even
het changement
zal mijn Via Dolorosa
doen leiden
naar een ander vista
dat in de verte al kimt
melanchozwangeren bedonderdreigen
knetterketsend zilverfolie
omheen teslaliserend brein
funeste puncties
laten lekken
amberdorren
wanneer zulks opgedroogd
aanspoelt op kiezeltjes
langsheen rustige marebaren
neem het
en bevoelzieruik mijn essentie
de kou verdreven, woest
hakkend op diepe roerselen
en oude spinselen, tot
spaanders wat vergeten
moet, het haardvuur in,
maar al te snel als Feniks
weer herrezen
Recente reacties