omringd door stroman en knipmes
predikt de valse vlasblonde – gezalfd
zijn woord – de terugkeer der tijden
van valbijl en rad en garotte en strop
de klerken ontleden in woord en geschrift
excrementen gevonden op de plaats delict
waar hij het vulgus heeft toegesproken
de abderieten het hoi polloi en plebejers
wat de klerken niet lukte lukte de valse vlasblonde
– verregend zijn naam – de terugkeer der tijden
tot voetnoot en glosse op posters en lijsten
een merel zong Ständchen, een alt iets
over een heide, stil en zo ver
harmonie en dissonant in een duet
dat een engelenkoor overtrof
afgunst besloot dat iemand moest boeten
en de film opnieuw zou draaien
te beginnen bij de introductiescène
alsof alles nog pas gisteren was
de draden slijm toen je huilde
of ik dan niet meer van je hield
en het juist was omdat ik zoveel om
je gaf, maar zeggen kon ik het niet
het nachtenlange zwerven
door lege straten en langs havens
van drank naar rood licht, bij vlagen
wetend dat ik mij niet aan moest stellen
en steeds weer het onvermijdelijke
van niet tot daden overgaan
wat ik al die tijd van binnen
wel had geweten
Nederig of niet; iedere opstelling riekt naar effectbejag.
Peter de Groot
Om je superieur te voelen heb je alleen mij nodig.
Peter de Groot
Dat mensen individueel soms fouten maken, misdrijven begaan, dat zal er altijd zijn, maar eigenlijk hoeft er nog maar één echte oorlog uitgevochten te worden. De oorlog waarbij het volk alle dodelijke wapens van de macht afpakt en vernietigd.
Daarna pas zal er eindelijk echte vrede zijn.
Het was gedaan
en de kaas stond op tafel.
Eens was alles eenvoudig.
Zoiets als een grote tuin
met allerlei soorten dieren.
Schilfertje voor schilfertje
brokkelt de beschaving af.
Telkens als je dacht:
ja het is er,
het komt goed. –
Stonden er weer tanden op de wacht.
Op de wacht voor oorlog.
Langzaam valt de druppel.
Breekt stilte in stukken.
Het besef dat het tijd is.
Dat dingen gaan lukken.
Langzaam valt de druppel.
De laatste druppel.
Zet alles weer terug,
wat eens zo scheef zat.
De rust vertraagt het denken,
laat me mezelf zijn,
als ik niet anders kan.
Betreft: Verbod op het nemen van waardigheid.
Uitkleden met de ogen.
Steken onder water.
Praten achter de rug.
Vloeken, intimidatie.
Vuil praten, vreemdgaan, schofferen.
Haat zaaien.
Een onbehagelijk gevoel.
Dat,
dat zou allemaal verboden moeten worden,
maar dat kan nu nog niet,
want we leven in een zogenaamd vrij land.
ze zeiden dat de oude man
die op de hoek van de
Sam de Wolffstraat woonde
kinderen ving om ze voor de
duvel te laten dansen
ik fietste voor het eerst
zonder zijwielen
tegen de koplamp op
van zijn eend
hij tikte tegen de ramen
’s avonds stond hij
in onze woonkamer
en moest ik
uit bed en in mijn pyjama
zeggen wat ik had gedaan
met mij en dansen
is het nooit goed gekomen
Recente reacties