Sinds ik de boomgaard beheerde,
vat ik ook in het hart van de stad,
omgeven door grimmige winters,
post onder een boom.

Laten zich mijn gedachten vertakken,
mijn herinneringen bloesemen,
laat zich hars uit de snijwonden lopen.

En niets deert in het tranen,
slechts de tijdlijn verkeert,
ik ben oud met de oudsten,

verjong met de voorbeeldige boom,
tel als de boer mijn gezegende kloten.