opstanding – jan gutman
Net zoals het water lijnen trekt in het landschap
schrijft de tijd ze in mijn handen en
voel ik haar erosie als langzaam sterven.
En bij het ontspringen van iedere lente
sterft de eeuwige bron dorstig.
Jij verstopt een ei en tovert een haas terwijl
ik de zware steen afwentel en verdrink
in het leven als mijn rimpelige hand
het water voelt.
Geef een reactie