opgeschoten jeugd – sunshine tenochtithlan
Een zondagmiddag
in het wild.
Vader breekt
zijn tanden
op de rattenplaag.
Vooruit!
gebaart hij mij
met geel grimas,
bijster het spoor,
zo niet de fles.
Vreemd
hoe droog de knal
achteraf gezien
op mijn eigen
nagelaten vlees.
Geef een reactie